Toespraak: Walter Dufour
Zoals we reeds vernamen uit vorige toespraken is Walter Dufour diegene die de Vlamingen het HEBERTISME bijbracht.
Daarom ook hebben we zijn naam verbonden met deze Challenge in ASSE.
Wie was Walter Dufour ?
Al vanop zeer jonge leeftijd was Walter Dufour aan echte beweger, in de brede zin van het woord. Naarmate zijn kennisgeving omtrent “beweging” vorderde, wenste hij meer en meer “bewogen” te bewegen en zette vooral anderen aan tot beweging. Gedreven door een uitgesproken motorische functielust ging Walter Dufour voortdurend op zoek naar de kiem van het “menselijk tekort”, die hij voornamelijk in de bewegingsfeer meende te moeten vinden.
Walter Dufour groeide uit tot een monument, een bewegend monument weliswaar; een witte raaf die zijn merkwaardige gedachten kon baseren op diep doorleefde bewegingservaringen, op bewegingskunde, op levenskunst.
HEBERTISME, skiën, dansen,zwemmen, voetballen, accordeon spelen, waren even zoveel uitingen van zijn uitzonderlijke virtuositeit en levenskracht. Daarbij wist hij dat je genieten kon vermenigvuldigen door het te delen … met anderen.
De moeder van alle sporten was voor Walter Dufour het HEBERTISME, dat hij door en door kende en nooit vergat, want oude meesters vergeet je niet. In eigen land bekleedde hij belangrijke en ook symbolische functies : Hij was professor aan het H.I.L.O. aan de V.U.B., doktor in de lichamelijke opvoeding en docent lichamelijke voorbereiding aan de Heizelschool.
België was te klein voor de ontplooiing van zijn uniek talent. Zuid -Amerika, Spanje, Frankrijk, en zoveel andere landen werden zijn heimat en sportief afzetgebied. Walter Dufour was een echte leider en één van de beste lesgevers lichamelijke opvoeding ooit. Wanneer hij iets vertelde, luisterde men. Hij betekende voor mij en zovele anderen een uitzonderlijk geluk het te hebben mogen meemaken.
Walter Dufour heeft spijtig genoeg onze wereld van lichamelijke opvoeding en HEBERTISME te vroeg moeten verlaten. Zijn gedreven woorden blijven nog steeds nazinderen, hij blijft in ieder van ons voortleven door datgene waar hij voorstond en vooral de wijze waarop hij het belichaamde, vooral door zijn “bewogen bewegen”.
25 jaar geleden leerde ik als student lichamelijke opvoeding professor Dufour kennen. Later zou ik hem weerzien aan de Heizelschool als docent lichamelijke voorbereiding. Zoals we weten was het “stokpaardje” van Dufour het HEBERTISME. Steeds weer na een les of na een studiedag konden we uren vertellen over de wereld van Hébert.
Het fascineerde me als jonge leraar lichamelijke opvoeding enorm. Opgegroeid in de bossen van Krokegem had ik feitelijk zonder te beseffen aan HEBERTISME gedaan : Bomen beklimmen, beken volgen, trektochten, speerwerpen, boogschieten, zwaardvechten, zware lasten dragen, kampen bouwen, worstelen waren de geliefde bezigheden in m’n jeugd.
Zo groeide er een vriendschap die zou duren tot het einde van Dufour z’n leven.
Ondertussen was ik onder de impuls van Dufour begonnen met het geven van HEBERTISTISCHE oefeningen en kende al vlug een aanhang van natuursportliefhebbers. Het is 20 jaar geleden dat Jos Rogiers me vroeg om sport te geven aan een paar kameraden van de Malpertuus. Dit was op één voorwaarde : nl. HEBERTISME. Al heel vlug was iedereen ervoor gevonden. Al moet ik zeggen dat alleen de “echte” overbleven. Soms in de winter bij – 10°, lieten we ons niet afschrikken om af te zakken naar de Boekfos.
Zo werd de Boekfos de thuishaven voor de HEBERTISTEN. Ook mijn broer Mark was een Hebertist en dat had als voordeel dat hij soms een HEBERTISTISCH toestel kon plaatsen op de Boekfos. Hij is namelijk landschapsarchitect bij de gemeente ASSE.
In 1997 stierf Walter Dufour en schreef me een maanden voor z’n dood een brief, waarin hij me aanmaande “de natuurlijke dimensie” nooit te vergeten. Het is onze redding van onze papzakkenjeugd. Zo liet professor Dufour mij het HEBERTISME als erfenis na. Een zware erfenis.
Maar door toedoen van hem staan we hier nu allemaal samen en hoop ik op de steun van alle HEBERTISTEN ter wereld. Wij hebben een missie in deze wereld. Laten we samen Fransen, Walen, Vlamingen en Italianen vechten voor de uitstraling van het HEBERTISME.
Laten we voortaan elkaar begroeten met: “LA GESTE HEBERTISME”, “LA GESTE NATURELLE” als teken van samenhorigheid.
Frank Mattens